كشف منشأ پرتوهای كیهانی با بررسی تصویر یك سیاه چاله
نهایت علم: ثبت تصاویری جدید از تنها سیاه چاله ای که تصاویرش تا حالا ثبت شده است شاید بتواند به یافتن منشا پرتوهای مرموز کیهانی که با سرعت نور در فضا منتشر می شوند، کمک نماید.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، مجموعی از تصاویر جدید انتشار یافته از سیاه چاله ای به نام "M۷۸" نشان میدهد که این سیاه چاله پرتوهای نورانی منتشر می کند که کل طیف میدان مغناطیسی را شامل می شوند از امواج رادیویی غیر قابل مشاهده و نور مرئی گرفته تا تشعشعات فوق العاده قدرتمند رادیواکتو گاما.
این یافته ها نشان میدهد که هر سیاه چاله بر طبق شدت نوری که تولید می کند، الگوی خاصی دارد و شناسایی این الگو به مشخص کردن نیرویی که موجب خروج ذرات از هسته ی M۸۷ می شود، کمک می نماید.
دانشمندان گمان می کنند این پرتوهای انتشار یافته مسئول ایجاد ذرات کهکشانی پرانرژی هستند که میلیون ها مایل در فضا سفر می کنند و به کهکشان راه شیری می رسند و تعدادی از آنها به جو زمین برخورد می کنند.
سرا مارکوف(Sera Markoff) از دانشگاه آمستردام به نشنال جئوگرافی اظهار داشت: یکی از سوالات ابتدایی که می خواهیم پاسخ آنرا بدانیم این است که این ذرات پر انرژی از کجا می آیند؟ چگونه پرتاب می شوند؟ درون آنها چه چیزی است؟ و چگونه این تشعشات کیهانی که بنظر می رسد از سیاه چاله ها می آیند سرعت می گیرند؟
مرکز کهکشان "مسیه ۸۷"(Messier ۸۷) جایی که این سیاه چاله ی عظیم در آن قرار دارد، ۵۵ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد.
در دهم آوریل ۲۰۱۹ پژوهشگران با بهره گیری از تلسکوپ افق رویداد(Event Horizon) یافته های نخستین مشاهدات شان را که منجر به ایجاد نخستین تصویر از یک سیاه چاله شد منتشر نمودند.
در صورتیکه سیاه چاله ها ذاتا نامرئی هستند، ماده ی فوق داغی که در مرکز آنها می چرخد تشکیل یک حلقه ی نور در پیرامون را می دهد. این مرز بعنوان "افق رویداد" شناخته می شود و همان چیزی است که تصویر آن ثبت شده است.
این کشف حمایت زیادی از نظریه ی نسبیت عام اینشتین می کند و اطلاعات زیادی برای پاسخ به ابهامات در مورد ذات سیاه چاله ها فراهم می آورد.
کازوهیرو هادا(Kazuhiro Hada) از رصدخانه ی ملی نجوم ژاپن می گوید: ما می دانستیم که نخستین تصویر از سیاه چاله موضوعی پیشگامانه است اما ما جهت استفاده حداکثری از این تصویر منحصر به فرد باید همه چیز را در مورد رفتار آن در طول زمان بدانیم و این کار را باید با مشاهده ی طیف های الکترومغناطیسی آن انجام دهیم.
طبق گفته ی آژانس فضایی آمریکا این بزرگ ترین مشاهده ی همزمان یک سیاه چاله بوده است و تلسکوپ های ناسا که در آن دخیل بوده اند شامل رصدخانه ی اشعه ی ایکس چاندرا(Chandra)، تلسکوپ هابل، رصدخانه نیل گرلز سوئیفت(Neil Gehrels Swift)، تلسکوپ NuSTAR و تلسکوپ پرتو گاما فرمی(Fermi) می شود.
دانشمندان با ترکیب داده های به دست آمده از این تلسکوپ ها در سال ۲۰۱۷ و داده های تلسکوپ افق رویداد هم اکنون دریافتند که شدت تشعشعات الکترومغناطیسی سیاه چاله ی M۸۷ در کمترین میزانی قرار دارد که تا کنون مشاهده شده است.
دانشمندان در صورتیکه قصد دارند رفتارهای سیاه چاله ها را بفهمند به دنبال یافتن منشا ذرات پرقدرتی هستند که پرتوهای کیهانی نامیده می شوند و دائما زمین را بمباران می کنند.
انرژی این ذرات که از سیاه چاله ها پرتاب می شوند میلیون ها برابر بیشتر از آن چیزی است که ما می توانیم در قوی ترین شتاب دهنده ی زمین یعنی "برخورددهندهٔ هادرونی بزرگ" تولید نماییم.
با این وجود پژوهشگران می گویند برای دستیابی به منشأ این ذرات کارهای بیشتری باید صورت گیرد.
داده های به دست آمده در سال ۲۰۱۷ این نظریه را که پرتوهای گاما در نزدیکی افق رویداد تشکیل می شوند رد می کند.
یک چاره آنست که مشاهدات سال ۲۰۱۸ را با داده هایی که بتازگی به دست آمده مقایسه نماییم.
مارکوف می گوید: برای درک شتاب این ذرات باید تصاویر سیاه چاله و ذرات را در همه ی رنگ هایشان به خوبی بشناسیم.
پژوهشگران توانستند با بهره گیری از چندین تلسکوپ سیاه چاله ی M۸۷ را روش های مختلف ببینند. یکی از تلسکوپ ها آنرا در نور مرئی نشان می داد دیگری در نور فرابنفش و تلسکوپ آخر بوسیله پرتو گاما.
با ترکیب داده های به دست آمده از این تلسکوپ ها و تلسکوپ افق رویداد دانشمندان می توانند تحقیقاتی در مورد برخی حوزه های مهم و چالش برانگیز ستاره شناسی انجام دهند. برای مثال آنها می خواهند از این اطلاعات برای بهبود آزمایش های نظریه ی نسبیت عام اینشتین استفاده کنند.
منبع: نهایت علم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب