نگاهی به ۳۰ سال فعالیت و تصاویر ثبت شده هابل
به گزارش نهایت علم تلسکوپ هابل به مدت سه هفته است که به دلیل بروز مشکلی مرموز در سیستم کامپیوتری خود در خاموشی به سر می برد اما این تلسکوپ در ۳۱ سال فعالیت خود چه دستاوردهایی داشته و چه تصاویری ثبت کرده است؟
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از اینسایدر، کامپیوتر ی داخلی تلسکوپ هابل در روز ۱۳ ژوئن(۲۳ خرداد) به صورت ناگهانی از کار افتاد. این کامپیوتر که در دهه ۱۹۸۰ ساخته شده است مانند مغز تلسکوپ هابل عمل کرده و تجهیزات علمی آنرا نظارت و کنترل می کند. ناسا تابحال چهار تلاش نافرجام برای احیای هابل داشته است.
تیم هابل دریافتند که امکان دارد مشکل از کامپیوتر ی این تلسکوپ نباشد آنها درحال بررسی سایر بخش های این تلسکوپ هستند و اگر نتوانند مشکل را حل کنند سخت افزار پشتیبان را فعال خواهند کرد.
این در شرایطی است که هابل از سال ۲۰۰۹ تابحال بروزرسانی نشده است.
هابل قوی ترین تلسکوپ جهان است و در سه دهه مشاهدات فضا، این تلسکوپ نگاه ما را به جهان تغییر داده است. این تلسکوپ یکی از مهم ترین مأموریت های کیهانی ناسا تابحال بوده که به مدت ۳۱ سال درحال فعالیت است و ناسا امیدوار است سالهای بیشتری هم فعالیت کند.
موشک فضایی دیسکاوری در آوریل سال ۱۹۹۰ هابل را به فضا برد. این تلسکوپ سیارات فراخورشیدی، کهکشان های دور و ماده تاریک را مورد مطالعه قرار داد.
هابل قبل از خاموش شدن ماهانه اجرام کیهانی خیره کننده ای را رصد می کرد. به صورت کلی این تلسکوپ تابحال بیشتر از یک میلیون رصد انجام داده است که نتیجه ی آن تصاویری خیره کننده از ستارگان، ابرنواخترها و کهکشان هایی در شکل ها و اندازه ی مختلف بوده است.
دوربین های هابل تصاویر را به رنگ خاکستری ثبت می کنند اما ناسا به آنها رنگ می بخشد. به صورت معمول این کار را برای مشخص کردن خصوصیت ها و مواد شیمیایی مختلف انجام می دهد.
سحابی خرچنگ
هابل همینطور تصاویری از بزرگنمایی سیارات منظومه ی شمسی ثبت کرده است که خصوصیت ها و جزئیات جدیدی از سطح این سیارات را نمایان می کند. این تلسکوپ تصاویری از فصل های سیاره زحل و تصاویری از مشتری و نپتون را به معرض نمایش گذاشته است.
یکی از منحصر به فردترین تصاویر هابل تصویری از گسترده ترین و عمیق ترین بخش قابل رویت جهان را عرضه می دهد. هابل می تواند نور کهکشان هایی که تنها ۵۰۰ میلیون سال نوری بعد از مه بانگ تشکیل شده اند را دریافت کند و در این تصویر بعضی از کهکشان ها به همین میزان قدمت دارند.
هابل در سال ۱۹۹۵ تصویری از تشکیل یک ستاره ثبت نمود و توجه ها را به این منطقه در سحابی عقاب جلب کرد. این منطقه ۶۵۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و ستون های آفرینش نامیده می شود. هابل چندین بار لنزهای خویش را به سمت آن گرفت و تصاویری از آن ثبت نمود. این تلسکوپ تصویری از ستون های آفرینش در محدوده ی نور مادون قرمز هم گرفته است.
ستون آفرینش در محدوده مادون قرمز
نخستین تصویری که هابل ثبت نمود از تصاویری که تلسکوپ های زمینی ثبت می کردند بسیار شفاف تر بود البته این تصویر در مقابل شاهکارهایی که بعد از آن ثبت نمود یک تصویر معمولی است.
مدتی کوتاهی بعد از آن که هابل به فضا پرتاب شد در سال ۱۹۹۳ نقصی در آینه هابل سبب مخدوش شدن تصاویر آن شد بنابراین فضانوردانی برای حل این مشکل به فضا اعزام شدند. به صورت کلی تابحال پنج بار فضانوردان به تعمیر و بروزرسانی هابل پرداخته اند.
اما از سال ۲۰۱۱ که شاتل فضایی ناسا بازنشسته شد، موشک فضایی دیگری قادر به سفر به هابل نبوده است.
سمت راست نخستین تصویر ثبت شده توسط هابل، سمت چپ تصویر ثبت شده از همان جرم آسمانی توسط تلسکوپ های زمینی
در سال ۱۹۹۸ ستاره شناسان با استفاده از هابل دریافتند که جهان سریع تر از آن چه تصور می شد درحال انبساط است. پیش از این دانشمندان تصور می کردند که بعد از مه بانگ جهان با سرعت منبسط شده و سپس سرعت آن کاهش یافته است. محققان این تحقیقات در سال ۲۰۱۱ نوبل دریافت نمودند. محققان همینطور برای اندازه گیری سرعت انبساط جهان از هابل کمک گرفتند و واحد اندازه گیری آنرا "ثابت هابل" نامیدند. این اندازه گیری به آنها در تشخیص سن جهان کمک کرد. دانشمندان باور دارند جهان ۱۳.۸ میلیارد سال قدمت دارد.
تصویری از ابَر ستاره ی اِتا کارینا که در سال ۲۰۱۸ توسط هابل ثبت شد
تصویری از کهکشان NGC۴۶۰۳ که به دانشمندان در برآورد کردن میزان انبساط جهان در سال ۱۹۹۹ کمک کرد
در سال ۲۰۰۵ هابل موفق به رصد دو قمر ناشناخته ی سیاره کوتوله پلوتو شد. تلسکوپ های زمینی تنها یک قمر به نام شارون را رصد کرده بودند. ستاره شناسان قمرهای تازه کشف شده را هیدرا و نیکس نامیدند. یک سال بعد هابل جرم آسمانی بزرگ تری نسبت به پلوتو در کمربند کویپر یافت. این مورد سبب شد سیاره بودن پلوتو زیر سوال برود. امروزه پلوتو در دسته ی سیاره های کوتوله قرار می گیرد.
قمرهای پلوتو
باآنکه سیاراتی که به دور ستاره های دیگری می چرخند برای رصد بسیار دور هستند اما این تلسکوپ کشف های قابل توجهی درباره این سیارات فراخورشیدی داشته است. هابل مولکول های آلی و دی اکسید کربن را در سیارات فراخورشیدی کشف کرده است. در سال ۲۰۱۹ هابل شواهدی از بخار آب در یک سیاره ی فراخورشیدی یافت. نخستین تصویر از جهان بیرون از منظومه ی شمسی توسط هابل در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ به ثبت رسید. این تصویر سیاره ی فُم الحوت یا دهان ماهی را نشان داده است.
هابل اطلاعات زیادی در مورد ماده ی تاریک به دانشمندان داده است. این تلسکوپ به ستاره شناسان امکان نقشه برداری از پراکندگی ماده ی تاریک در جهان را داد.
در سالهای اخیر گروهی از دانشمندان از هابل برای مطالعه کهکشانی که به نظر می آید هیچ ماده ی تاریکی ندارد استفاده کردند. از آن جا که پیش از این تصور می شد ماده ی تاریک مانند یک چسب کهکشان ها را در کنار یکدیگر نگه می دارد این کشف جدید همه چیز را زیر سوال خواهد برد.
پراکندگی ماده تاریک به صورت حلقه مانند در این تصویر قابل رویت است
هابل همینطور تصویری از نخستین دنباله دار بین ستاره ای ثبت نمود که به سمت خورشید می آید. این دنباله دار که ۲I/Borisov نام دارد از منظومه ی دیگری به سمت منظومه ی شمسی ما می آید. سرعت آن ۱۱۰ هزار مایل بر ساعت است و نزدیک ترین فاصله ای که به زمین خواهد داشت ۳۰۰ میلیون کیلومتر است.
تلسکوپ هابل هنوز سال ها مطالعه پیش روی خود دارد و ناسا امیدوار است بتواند این تلسکوپ را احیا کند. پاول هرتز(Paul Hertz) مدیر بخش ستاره شناسی ناسا به NPR اظهار داشت: روند آهسته حل این مشکل به علت آن است که ما در تلاشیم مشکل سخت افزار تلسکوپی را حل نماییم که در فاصله ۴۰۰ مایلی بالاتر از سطح زمین در چرخش است.
منبع: elmend.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب