با كمك فناوری نانو؛
پژوهشگران ایرانی داربست طلایی برای مهندسی بافت قلب ساختند
به گزارش نهایت علم، با همکاری ۲ محقق ایرانی داربست های هیدروژل ترکیب شده با نانوذرات طلا و سیلیس مهندسی شده برای مهندسی بافت قلبی انسان از سلول های بنیادی ابداع شد.
به گزارش نهایت علم به نقل از مهر، مواد زیستی و نانو رسانا پتانسیل زیادی برای توسعه بافت های قلبی عملکردی و بالغ دارند. دراین میان نانو موادطلا به علت زیست سازگاری و سهولت ساخت برای ساخت مهندسی بافت قلب با استفاده از کاردیومیوسیت های مشتق شده از سلول های بنیادی یا موش صحرایی جایگزین های نوید بخشی به حساب می آیند. اما با وجود پیشرفت های بسیار در این حوزه هنوز کاملا معلوم نیست آیا ارتقای عملکرد بافت قلبی به علت خصوصیت های رسانایی الکتریکی نانو ذرات طلا است یا تغییرات ساختاری داربست که در نتیجه افزودن این نانوذرات به وجود می آید. در همین راستا تعدادی از پژوهشگران باهمکاری مهدی نیکخواه و حمید اسماعیلی، پژوهشگران ایرانی دانشکده مهندسی سیستم های بیولوژیکی و سلامت در دانشگاه ایالتی آریزونا، یک داربست هیدروژلی نانو مهندسی شده متشکل از متاکریلات ژلاتین (GelMA) با نانومیله های طلای رسانای الکتریکی (GNR) یا نانوذرات سیلیکا نارسانا (SNP) ابداع کردند. این داربست به محققان اجازه داد به صورت همزمان عملکرد و سرنوشت نقش نانومواد رسانای الکتریکی و نارسانا را در عملکرد و سرنوشت کاردیومیوسیت های مشتق شده از سلول های بنیادی پرتوان القا شده توسط انسان (hiPSC-CMs) ارزیابی کنند. پژوهشها نشان داد هر ۲ داربست هیدروژلی حاوی GNRوSNP زیست سازگاری ایده آل و اتصال سلول های قلبی مشابهی دارند. از طرفی هرچند بیان آلفا-اکتینین سارکومر در آنها در شرایط مختلف تفاوت زیادی نداشت، اما ساختار سارکومر سازمان یافته تری در هیدروژل های تعبیه شده با GNR در مقایسه با داربست های نانومهندسی نارسانا مشاهده شد. به صورت کلی، یافته های محققان دانش بیشتری در رابطه با نقش نانوذرات طلا رسانای الکتریکی در تنظیم عملکردهای hiPSC-CM ارائه نمود.
منبع: elmend.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب