نئاندرتال ها توانایی تكلمی مشابه انسان های امروزی داشتند
به گزارش نهایت علم نئاندرتال ها نزدیک ترین اجداد ما نه تنها صدای خشن و بلند از خود منتشر نمی کردند بلکه می توانستند اصواتی مشابه انسان های امروزی تولید کنند. این مورد برپایه مطالعه ای که قدرت شنوایی انسان های عصر حجر که حدود ۴۰ هزار سال پیش منقرض شده اند را مدل سازی کرده است مشخص شد.
به گزارش نهایت علم به نقل از ایسنا و به نقل از سی ان ان، اینکه نئاندرتال ها و سایر اجداد انسان ها قدرت استفاده پیچیده از زبان گفتار را داشته اند یا خیر برای مدت ها مبحث سوال برانگیز در تکامل انسان ها بوده است. تحقیقات جدید که در روز دوشنبه انتشار یافته است نشان داده است که نئاندرتال ها یک سیستم ارتباط صوتی داشته اند که می تواند شبیه به گفتار انسان ها باشد.
رولف کوام(Rolf Quam)، دانشیار و مدیر برنامه ی تحقیقات تکاملی در دانشگاه بینگهامتون(Binghamton) نیویورک در ایمیلی اظهار داشت: نئاندرتال ها می توانند تمام اصوات محدوده ی فرکانسی را تولید کنند که ما می توانیم. به نظر می آید هیچ تفاوتی در توانایی تولید اصوات گفتاری وجود ندارد ازاین رو میتوان گفت آنها می توانستند کلمات "سلام" و "باشه" را تلفظ کنند البته اگر این کلمات برای آنها معنایی داشت.
محققان می گویند: مطالعه ی تکامل زبان کار دشواری است چونکه بافت های نرم مغز و مجاری صوتی درون فسیل ها حفظ نشده اند اما خوشبختانه استخوان های شکل دهنده ی سیستم شنوایی حفظ شده اند. با کمک سی تی اسکن این گروه مدلی سه بعدی ساختند تا با استفاده از اطلاعات به دست آمده از ساختارهای فسیل شده ی گوش انسان خردمند، نئاندرتال ها و اجداد قدیمی تر آنها نحوه ی شنوایی نئاندرتال ها را بازسازی کنند.
حروف بی صدا
کوام اظهار داشت: این تحقیقات نخستین مطالعه ی جامع در مورد توانایی شنوایی نئاندرتال ها است که در آن بیشتر از ۳۰ متغیر همچون مجرای گوش، پرده ی گوش، استخوان های گوش و سایر بخش های آن که با هوا پر شده در نظر گرفته شده است. محققان قادر بودند تا مشخص کنند چگونه صوت از محیط وارد مجرای گوش شده به پرده ی گوش می رسد و از گوش میانی می گذرد و به گوش داخلی می رسد. فرآیندی که به آن انتقال صوت می گویند. این کار به دانشمندان کمک کرد تا پهنای باند که محدوده ی فرکانسی است که ۹۰ درصد اصوات در آن قرار دارند را اندازه گیری کنند.
کوام توضیح می دهد: این محدوده ای است که ما بهترین شنوایی را در آن داریم باآنکه اصوات خارج از این محدوده را هم می شنویم. آنها دریافتند که پهنای باند در نئاندرتال ها از اجدادشان بزرگ تر است و بیشتر به انسان های امروزی شباهت دارد.
این تحقیق که در مجله ی "Nature Ecology & Evolution" انتشار یافته است، از آن حکایت می کند که حروف بی صدا در گفتار نئاندرتال ها افزایش یافته است. این حروف، گفتار انسان ها را از سایر زبان ها و اشکال ارتباطی در نخستی ها که تنها قادر به تولید حروف صدادار هستند جدا می کند.
زندگی پیچیده
کریس استرینگر(Chris Stringer) رهبر تحقیقات در زمینه ی اجداد انسان و استاد دانشگاه "Natural History Museum" در لندن می گوید: حالا خیلی از محققان باور دارند که نئاندرتال ها زندگی پیچیده ای داشته اند و ظرفیت گفتارشان را افزایش داده اند. یافته های باستانی اخیر نشان داده است که آنها از جواهرات استفاده می کردند، آثار هنری خلق می کردند و آیین های خاص خودشان را داشتند که نشان داده است آنها می توانستند به صورت نمادین فکر کنند و قوه شناختی مشابه انسان های امروزی داشته باشند.
او که در این تحقیقات شرکت نداشت اضافه کرد: نمی توان برپایه این تحقیقات مشخص کرد که آیا آنها زبان گفتاری به پیچیدگی زبان ما داشته اند یا خیر چونکه این قابلیت در ارتباط با مغز است، نه مجاری صوتی و شنوایی.
الکساندر استوسل(Alexander Stoessel)، زیست شناس تکاملی در دانشگاه فردریش شیلر(Friedrich Schiller) آلمان که ارتباطات صوتی را مطالعه می کند می گوید که به صورت کلی با نتایج تحقیقات موافق است اما او که مانند استرینگر در تحقیقات شرکت نداشت تصریح کرد این مدلها فرضیاتی در مورد بافت های نرم گوش فراهم نموده اند که در انتقال صدا بسیار اثرگذار هستند. نئاندرتال ها و انسان های خردمند اولیه در مکان هایی مشابه هم زندگی می کردند و حتی گاهی فرزندانی از هم داشتند که در دی ان ای DNA ما مشخص است اما آیا می توانستند با یکدیگر صحبت کنند؟ صحبت کردن با مردم کشور همسایه دشوار می باشد و من شک دارم که آنها هم زبانی مشترک داشتند اما فکر می کنم بگونه ای دیگر با هم ارتباط برقرار می کردند.
منبع: elmend.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب